Drie Utrechtse stichtingen, waaronder de Utrechtse Bomenstichting, roepen op om van 2023 een actiejaar te maken. Vertrouwen in gemeentelijke inspraak en participatie hebben ze niet meer. De gemeenteraad luistert niet naar kritiek op plannen die door de gemeente, vaak samen met projectontwikkelaars, worden voorbereid. De gemeente behartigt niet de belangen van burgers en van woningzoekenden, maar van het grote geld. Wat de gemeente doet tegen klimaatopwarming mag geen naam hebben. De gemeente gaat ook gewoon door met het op grote schaal kappen van grote gezonde bomen. Aldus het pamflet dat vandaag wordt verspreid.

Het pamflet Laten we van 2023 een actiejaar maken  begint met vast te stellen dat iedereen er toch van doordrongen moet zijn dat wij ons, om met VN-baas Antonio Guterres te spreken, bevinden op de “highway to climate hell”, maar dat overheden weigeren om serieuze maatregelen te nemen. Ook de gemeente Utrecht doet vrijwel niets, behalve de burger wijsmaken dat Utrecht in 2030 klimaatneutraal zal zijn. Staat nog in de toelichting van het zojuist vastgestelde bestemmingsplan Ivoordreef! Terwijl hoogbouw erkend slecht is voor het klimaat (extra uitstoot CO2) en Eneco’s stadsverwarming een enorme verspilling van energie is, wil de gemeente daar juist mee doorgaan. Nog veel meer hoogbouw en nog veel meer stadsverwarming! Niets dan volksverlakkerij volgens het pamflet.

De vraag die in het pamflet wordt gesteld is: waarom komen wij niet in actie? Inspraak helpt immers niet en de gemeenteraad luistert niet. Daar moeten we dus niet meer aan meedoen, want inspraak is kennelijk niets meer dan een fopspeen. Aldus het pamflet. Maar wat dan? Vóórdat de inspraak werd ingevoerd en wettelijk geregeld werd er nog veel actie gevoerd. En dat hielp wél. Door actie te voeren hebben burgers in de 60-er jaren immers weten te voorkomen dat de hele singel werd gedempt en dat grote delen van de binnenstad en omgeving zouden worden gesloopt om verkeersdoorbraken te maken. Inspraak is ingevoerd door de overheid om ervoor te zorgen dat burgers op zouden houden met actievoeren en de plannen dwarsbomen die de overheid samen met projectontwikkelaars voorbereidt.

Het pamflet doet een beroep op iedereen om weer actie te gaan voeren. We kunnen de schuld nu wel geven aan de overheid, Shell, Eneco, Exxon en andere energieverslinders, maar dat ontslaat ons niet van de morele plicht om zelf in actie te komen. Voor onze kinderen en kleinkinderen, voor mensen overal ter wereld die zwaar lijden onder de gevolgen van klimaat verandering en voor de planeet en alles wat leeft.

Wordt iedereen in Utrecht zo door Juridische Zaken op zijn wenken bediend of krijgt het voorname gezelschap van de Heeren van de Sociëteit hier een bijzondere behandeling?

In de voortuin aan de Mariaplaats, tussen de kastanje helemaal vooraan (achter de linker witte hekpilaar) en de drie esdoorns achterin de tuin, valt het grote gat op waar jaren terug een prachtige esdoorn heeft gestaan met een gouden regen daar vlak voor, op de foto aangegeven met cijfer 2 in rood resp. cijfer 1 in geen. De foto dateert uit 2005.

Volgens de administratie van de Utrechtse Bomenstichting, is er voor de kap van deze twee bomen nooit een kapvergunning aangevraagd en zijn ze dus illegaal gekapt.

Na grondig onderzoek kwam ook de gemeente, aan de hand van luchtfoto’s uit 2011 en 2012 tot de conclusie dat de bomen illegaal waren gekapt en werd op verzoek van UBS aan de Sociëteit een last onder dwangsom opgelegd: binnen een half jaar een boom herplanten met een dikte van 25-30 cm. Zie de beslissing op handhavingsverzoek 13-9-2022.

De UBS maakte bezwaar, want die wilde herplant daar waar de illegaal gekapte boom had gestaan. Daar is nu gapend gat. Volgens de last onder dwangsom mocht de herplant ergens op perceel.

Een andere reden voor het bezwaar was dat de gemeente geen aangifte bij het OM wilde doen omdat het al zo lang geleden was. Volgens de UBS moet het OM uitmaken of er redenen zijn om niet te vervolgen en heeft de gemeente dat niet uit te maken,

De Sociëteit ontkent het illegaal kappen en houdt stug vol dat daar nooit een boom heeft gestaan. Geen esdoorn en geen gouden regen. Tegen het besluit last onder dwangsom heeft de Sociëteit om die reden op 22 december 2022 bezwaar gemaakt.

Volgens de behandelend ambtenaar mr. Robin Visser (mail van 4-1-2023) ” is al besproken dat de termijn van de last onder dwangsom zal worden verlengd en het bezwaar dan wordt ingetrokken”. De Sociëteit mag er dus nu, in afwijking van de last onder dwangsom, drie jaar over doen om te herplanten. De  herplant zal waarschijnlijk “plaatsvinden aan de voorkant op de plek waar volgens u een boom illegaal zou zijn gekapt” (Let wel”: “volgens u”).

Waarom Juridische Zaken het met de Sociëteit op een akkoordje heeft gegooid (Sociëteit het  bezwaar tegen de last onder dwangsom intrekken, Jur.Zaken de termijn om te herplanten van een half jaar naar drie jaar omzetten) is onduidelijk. De termijn van een half jaar bij illegale kap is standaard in Utrecht. En waarom geen aangifte doen bij het OM?

Om te zorgen dat de UBS niet tegen dat akkoordje in het geweer kan komen heeft Juridische Zaken de UBS zekerheidshalve niet ontvankelijk verklaard in het bezwaar tegen de last onder dwangsom. Buitenspel gezet dus. Daar heeft de UBS uiteraard beroep tegen besluit niet-ontvankelijk verklaren ubs 5 jan 2023 tegen ingesteld, maar voor dat dat behandeld wordt dat duurt misschien nog wel een jaar. En al die tijd hoeft de Sociëteit niet te herplanten.

Wordt iedereen in Utrecht zo door Juridische Zaken op zijn wenken bediend of krijgt het voorname gezelschap van de Heeren van de Sociëteit hier een bijzondere behandeling? (*)

(*) het verzoek handhaving tegen het ter plekke exploiteren van een "congrescentrum" (terwijl daar horecacategorie D1 geldt) en tegen het illegaal gebruik van het bordes werd eerder afgewezen.

Sinds 9 december staat op deze site de post “Zijn GroenLinksers wel zo lief voor de natuur, het milieu en het klimaat?”

GroenLinks heeft deze post aangegrepen om niet met ons in debat te gaan en zelfs geen gesprek met ons te hebben. Zie de mail van 12 december.

Het voorstel voor een debat dateert van 4 november 2022.  Dat de UBS geen respect opbrengt voor wat GroenLinks sinds 2006 (toen het in het college kwam) tot stand heeft gebracht / aangericht heeft bleek al uit de uitnodiging voor een debat.

De vraag is of raadsleden die zich hebben laten kiezen om burgers te vertegenwoordigen aan een gesprek/debat de voorwaarde kunnen verbinden dat er wel respect voor ze moet zijn.  Wie die voorwaarde stelt moet geen volksvertegenwoordiger willen zijn.

Duidelijk is dat GroenLinks niets terug heeft op de kritiek van de UBS.

Terwijl de projectontwikkelaar 20 december via de gemeente aan de rechtbank had laten weten te zullen wachten op de uitspraak van de rechtbank, besloot een meerderheid van de gemeenteraad op 22 december, onder aanvoering van GroenLinks, dat er niet op de uitspraak mocht worden gewacht en er meteen moest worden gekapt.

Donderdag 22 december 2022 besloten GroenLinks, D66, VVD, PvdA, Student&Starter en PVV om zich alvast niets aan te trekken van de uitspraak die de rechter nog moet gaan doen in de zaak die de Bomenstichting had aangespannen tegen het kappen van 67 bomen. Respect voor de rechtbank is er niet bij.

De Partij voor de Dieren, Volt en Utrecht Solidair hadden in een motie opgeroepen met het kappen van de bomen te wachten tot de rechter zich daar over zou hebben uitgesproken. De bomen zouden moeten worden gekapt om de bouw van woningen mogelijk te maken conform het bestemmingsplan Ivoordreef dat de 22e werd vastgesteld.

Vooruitlopend op de vaststelling van het bestemmingsplan had het college een jaar eerder (2 december 2021) alvast een vergunning vertrekt om de bomen te kappen, zij het onder de voorwaarde dat er pas gebruik van mocht worden gemaakt als het bestemmingsplan was vastgesteld.

De Bomenstichting stelde beroep in tegen deze wel zeer voorbarig verleende kapvergunning omdat niemand nog kon weten hoe dat bestemmingsplan zou worden vastgesteld. Misschien wel gewijzigd zodat er minder bomen hoefde te worden gekapt. Het beroep tegen de kapvergunning moest nog behandeld worden.

Het instellen van beroep schorst in ons rechtssysteem niet het besluit waartegen beroep is ingesteld. Voor zo’n schorsing is ook  een verzoek voorlopige voorziening nodig. Omdat het beroep nog niet behandeld was en de gemeenteraad het bestemmingsplan op 22 december naar alle waarschijnlijkheid zou gaan vaststellen, verzocht de Bomenstichting 17 december om de voorlopige voorziening.

Op 20 december berichtte Juridische Zaken aan de rechtbank dat de ontwikkelaar bereid was de werkzaamheden uit te stellen in afwachting van de uitspraak van de voorzieningenrechter. De ontwikkelcombinatie deed dus waar in de verworpen motie om werd gevraagd.

De eerste vraag die opkomt is natuurlijk: waarom vertelde de wethouder (Van Hooijdonk van GroenLinks) de raad niet dat de ontwikkelaar de gemeente 2 dagen eerder had laten weten bereid te zijn te wachten op de uitspraak van de voorzieningenrechter en dat de motie iets vroeg wat de ontwikkelaar al had toegezegd?

De tweede vraag is: houdt de gemeenteraad er helemaal geen rekening mee dat burgers in ons rechtssysteem beroep kunnen instellen tegen het bestemmingsplan en dat dat natuurlijk geen zin heeft als je nog vóórdat er beroep kan worden ingesteld de bomen al vast kapt?

De eerste vraag,  die moet de wethouder maar beantwoorden. Wat de tweede vraag betreft is het antwoord duidelijk: de gemeenteraad wil zoveel mogelijk verhinderen dat burgers beroep instellen tegen bouwplannen van de gemeente. Dat is ook waarom plannen pas de inspraak ingaan als ze tot in de kleinste details zijn voorbereid en er praktisch gesproken niets meer aan te  veranderen valt. En het is ook waarom  de gemeente zo veel mogelijk zorgt dat de bomen al gekapt zijn vóórdat burgers tegen de bouwplannen in beroep kunnen gaan.

De gemeente, in dit geval dus partijen als GroenLinks en D66 (ooit opgericht om de democratie een betere kans te geven) speculeren er op dat burgers, als de bomen eenmaal zijn gekapt, de hoop op zullen geven en van beroep zullen afzien.

Ooit stelde GroenLinks voor het kappen te verbieden zolang bouwplannen nog niet onherroepelijk waren (dus nadat er tot en met de Raad van State over was geprocedeerd). Dat was de motie Giesberts (2005). Maar dat is lang geleden en toen zat GroenLinks nog niet in het college.

Ooit kwam GroenLinks op voor alles wat groen was. Sinds GroenLinks in het college zit (2006) kan je als bomenbeschermer beter met een projectontwikkelaar te maken hebben (die bereid is te wachten op de uitspraak van de rechter) dan met GroenLinks die meteen wil kappen en niet op de uitspraak wil wachten.

Kom je net terug van een zitting van de Raad van State over het Kovelaarstraatplan, lees je het stuk van Louis Engelman “Participatie of echte invloed?”. Je hoeft maar één zo’n zitting mee te maken en je bent meteen genezen. Natuurlijk is het niet de bedoeling burgers een stem te geven, want dan komt er weinig terecht van de plannetjes die de ruimtelijke ontwikkelaars van de gemeente samen met projectontwikkelaars uitbroeden.

Heeft de gemeente net samen met bewoners het Oosterspoorbaanpark aangelegd, krijgt een projectontwikkelaar een vergunning om 3 aaneengesloten woningen te bouwen pal langs de rand van het park en daarvoor 5 grote bomen te kappen, waarvan één ouder dan 80 jaar. Hoewel de bewoners van de Kovelaarstraat in grote meerderheid tegen zijn, beweert de woordvoerster van de gemeente ijskoud dat het plan de uitkomst is van participatie.

De afdeling Stedenbouw had laten weten dat wat die afdeling betreft participatie de uitkomst van het planproces mocht bepalen, de woordvoerster van de gemeente beweert ijskoud dat de afdeling positief had geadviseerd. En dat terwijl, zoals de rechtbank reeds had vastgesteld, een advies van de afdeling Stedenbouw in het dossier ontbrak.

De commissie Welstand had negatief geadviseerd over het stedenbouwkundig aspect (aantasting van het groene Oosterspoorbaanpark). Toen wethouder Verschuure had laten weten daar geen boodschap aan te hebben, besloot de commissie om alleen te adviseren over welstand in enge zin (kleur van de bakstenen e.d.) Niettemin beweert de woordvoerster van de gemeente dat de commissie Welstand positief had geadviseerd over het hele plan.

Over de geluidhinder zo vlak langs het spoor en de tram van de Uithoflijn was het verhaal van woordvoerster van de gemeente in eerste instantie dat de bewoner die het beroep had ingesteld niet-ontvankelijk was, omdat alleen de toekomstige (nog onbekende)bewoners van de nieuwe woningen belanghebbend zijn, en dat daarom ook geen onderzoek was gedaan naar geluidsoverlast voor de bewoners die er al wél wonen. Toen bleek dat die bewoners wél ontvankelijk waren was het verhaal dat de gemeente wél onderzoek had gedaan, maar dat het allemaal reuze meeviel.

Over de monumentale bomen voerde de woordvoerster van de gemeente nog aan dat het niet erg was om die te kappen, want er zouden nieuwe (lei-) boompjes voor in de plaats komen en de ecologische functie van die bomen (eekhoorns, sperwers e.d.) kon wel overgenomen door bomen in de omgeving die (nog) niet gekapt werden. Standaard antwoord van de gemeente, die het aantal bomen vóór 2040 met 60.000 wil doen toenemen.

Zoals het vandaag ging bij de zitting over het Kovelaarstraatplan, zo gaat het bij elke zitting. Bij de zitting over de 67 bomen bij de Ivoordreef zal de gemeente ook weer gaan vertellen dat het bouwplan tot stand is gekomen door participatie, terwijl het bouwplan pas ter visie werd gelegd toen er niets meer aan veranderd kon worden.

Het beste voorbeeld van de Utrechtse nep-participatie is nog steeds de participatie waartoe bewoners rond het sportpark Ondiep door de gemeente werden aangespoord. Toen die een andere mening bleken te zijn toegedaan dan de gemeente en gebruik maakten van hun recht om bezwaar en beroep in te stellen, voerde de gemeente aan dat ze niet ontvankelijk waren in hun beroep omdat ze niet belanghebbend waren.

Conclusie: participatie vindt alleen plaats omdat de gemeente achteraf wil beweren dat er participatie heeft plaatsgevonden, terwijl er ondertussen alles aan wordt gedaan om plannen tegen de zin van bewoners door te douwen.

Stel je bent een ambitieuze projectontwikkelaar of een grote woningcorporatie en je wilt flink winst maken door betaalbare woningen te slopen en te vervangen door dure nieuwbouw en bomen kappen om er flats te kunnen bouwen. Of stel dat je Eneco bent, eigendom van de Japanse multinational Mitsubishi, en je wilt flink verdienen aan het klimaat.

Precies, dan moet je ervoor zorgen dat GroenLinks in het college zit. Niet de VVD of het CDA, nee het is veel slimmer ervoor te zorgen dat GroenLinks het gezicht van het college is. Want dan denkt iedereen die groen wil denken, dat de plannen van het college klimaatvriendelijk zijn en dat het college het beste voor heeft met Utrechters die weinig te besteden hebben.

GroenLinks in het college zetten is veel effectiever dan welke commerciële reclame of propaganda dan ook, vooral als je allebei doet. Het kappen van bomen noem je “vernieuwen van groen”, wonen in extreem hoge dichtheid noem je “gezond wonen”, bouwen van dure woningen noem je “sociaal”. En omdat GroenLinks in het college zit gelooft de achterban van GroenLinks dat allemaal. Zo gaat dat.

Om te begrijpen hoe het mogelijk is dat GroenLinks zich voor het karretje laat spannen van projectontwikkelaars, corporaties en bedrijven als Eneco, zijn twee verklaringen van belang.

1. De achterban van GroenLinks bestaat grotendeels uit lieve mensen die het goed voor hebben met groen en met sociaal. Maar die lieve mensen kunnen zich niet voorstellen dat raadsleden en wethouders van GroenLinks niet lief zijn. Inherent aan lief zijn is te goed van vertrouwen zijn. Juist lieve mensen kan je met groot gemak alles wijsmaken. En dat gebeurt dus ook in een partij als GroenLinks.

2. Een partij met een lieve en goedgelovige achterban biedt  geweldige kansen voor baantjesjagers. Zodra zo’n partij in de lift zit stromen ze toe: ambtenaren die even snel carrière willen maken, figuren uit de commerciële wereld die wethouder willen worden, ondernemers uit het wereldje van commerciële advies bureaus op zoek naar opdrachten.

In korte tijd hebben de baantjesjagers de macht in GroenLinks overgenomen, dankzij de goedgelovigheid van de achterban die niet alleen lief is maar ook erg trouw en loyaal. Hetzelfde hebben we gezien bij de PvdA in de jaren 70. Daar werd in enkele jaren de macht overgenomen door studenten en doctorandussen die vervolgens snel carrière maakten in het openbaar bestuur en het bedrijfsleven.

Ik volsta met twee voorbeelden.
Frits Lintmeijer begon als voorlichter bij de gemeente Utrecht, klom op tot directeur van het super commerciële organisatiebureau Berenschot en werd vervolgens tot het ambt van wethouder in Utrecht geroepen in de periode 2010-2014 waar hij zich inzette tegen het beperken van het autoverkeer en vóór lapmiddelen om de luchtverontreiniging tegen te gaan. De man had niets met het oorspronkelijke gedachtegoed van GroenLinks.

Lot van Hooijdonk sloot haar studie af in het diplomatenklasje (leergang buitenlandse betrekkingen), werd speechwriter en persvoorlichter van minister Karka Peijs (CDA), waar ze een ongemeen pro auto beleid aan de man mocht brengen. In 2010 zag zij haar kans schoon om via GroenLinks carrière te maken en in 2014 werd ze wethouder in Utrecht. Ook Van Hooijdonk heeft niets met het oorspronkelijk gedachtegoed van GroenLinks.

In 2015 nam Van Hooijdonk de beslissing om meer verkeerslichten uit te zetten zodat automobilisten sneller op de plaats van hun bestemming konden zijn. Jammer voor overstekende voetgangers. Niet een besluit dat je van GroenLinks verwachten kan. 

Van Hooijdonk weigerde consequent en nog steeds de “kwaliteitsverklaring” van Eneco door deskundigen te laten controleren, waardoor Eneco kan blijven beweren dat de door Eneco geëxploiteerde stadsverwarming (grotendeels gestookt met bomen!) goedkoop en klimaatvriendelijk is. Van Hooijdonk loog dat de gemeente het recht niet heeft de door Eneco zelf opgestelde kwaliteitsverklaring te controleren.

Het recept is dus eenvoudig: zorg dat er in het college een paar wethouders zitten van GroenLinks en de fractie eet uit je hand (baantjesjagers genoeg). Trek je bij de wethouder aan de touwtjes dan bewegen de raadsleden van GroenLinks vanzelf mee en de achterban vindt het allemaal welgedaan.

GroenLinks mocht in 2006 mee gaan doen in het college op de voorwaarde dat de partij akkoord ging met de aanleg van de fly-over bij de ML.Kinglaan die nodig was om zeer veel extra autoverkeer de stad in te loodsen. Kostte overigens 192 mooie grote bomen.

GroenLinks mocht in 2006 mee gaan doen in het college op de voorwaarde (van de PvdA) dat het akkoord zou gaan met de sloop van 9600 sociale huurwoningen. En ook de stationsplannen (heel veel hoogbouw) waar GroenLinks tegen was: geen probleem!

Eenmaal in het college stelde GroenLinks (wethouder Giesberts) voor de kapvergunning af te schaffen. Met de kap van 744 bomen om de golfbaan De Haar uit te breiden had GroenLinks, dat de mond vol heeft over het klimaat, geen probleem. Ook met de kap van 95 bomen voor de aanleg van een kunststof hockeybalveld had GroenLinks geen probleem en evenmin met de kap  van 67 bomen langs de Einsteindreef waarmee de stedelijke groenstructuur ter plaatse vernietigd wordt. Ook met het stoken van bomen door Eneco voor de stadsverwarming heeft GroenLinks geen enkel probleem.

Al die lieve mensen die de achterban vormen van GroenLinks zouden zich moeten afvragen of zij echt wel zo lief zijn voor de natuur, het milieu en het klimaat door baantjesjagers aan de macht te helpen en te houden die in feite de belangen behartigen van projectontwikkelaars, corporaties en Eneco die alleen maar willen verdienen ten koste van natuur, milieu en klimaat.

Dinsdagavond vindt de Raadsinformatiebijeenkomst plaats over het ontwerp bestemmingsplan Ivoordreef. De Utrechtse Bomenstichting stuurt u hierbij haar inbreng schriftelijk toe, zodat die ook terecht komt bij de raadsleden die niet bij de Raadsinformatiebijeenkomst kunnen of willen zijn. Een kopie gaat naar de pers.

Zoals bekend gaat het bouwplan ten koste van 67 volwassen gezonde bomen langs de Einsteindreef die deel uitmaken van de groenstructuur van de gemeente. De voorgenomen herplant vindt her en der in de wijk plaats en compenseert het verlies voor de stedelijke groenstructuur in het geheel niet, ook al omdat grote volwassen bomen bij herplant worden vervangen door kleine jonge bomen die er minstens 30 jaar over doen om net zo groot te worden als de bomen die nu gekapt worden.

De voorgenomen kap van 67 vergunningplichtige bomen vindt plaats bovenop de kap van 56 vergunningplichtige bomen die al heeft plaatsgevonden om de flat aan de Ivoordreef te kunnen slopen. Dat brengt het totaal dus op 123 bomen die verdwijnen tussen de Einsteindreef en de gesloopte flat aan de Ivoordreef.

Er zijn omstandigheden die het kappen van bomen onvermijdelijk maken, maar daarvan is in dit geval naar het oordeel van de UBS geen sprake en wel om de volgende redenen.

1. Het slopen van de flat was totaal overbodig. Er staan meer van die flats in Overvecht en daarvan wordt de sloop, terecht, niet overwogen. Sloop van bouwwerken die minstens nog 50 jaar mee kunnen is klimaat- en milieu gezien een doodzonde. Het verspilt immers enorm veel energie en grondstoffen en het zorgt voor de uitstoot van veel stikstof.

2. Het slopen van de flat past bovendien in een doelbewuste strategie om de sociale woningnood in Utrecht te verergeren. Sinds 2001 is het het officiële streven van de gemeente om het aandeel sociale huur terug te dringen om zodoende de stad aantrekkelijk te maken voor mensen met een midden inkomen. Dat beleid had een naam: “De Utrechtse Opgave” en “Utrecht vernieuwt”. Dat mensen die op een sociale huurwoning zijn aangewezen tegenwoordig meer dan 10 jaar moeten wachten is dus doelbewust beleid waar ook zogenaamde linkse en progressieve partijen voor getekend hebben.

3. Dat de Utrechtse politiek er sinds DUO 2001 voor gekozen heeft op grote schaal betaalbare woningen te laten slopen en te vervangen door duurdere huur- en koopwoningen en daarmee willens en wetens de (sociale) woningnood enorm heeft doen toenemen (in 1996 was het aandeel sociale huur bijna 50%, inmiddels is het minder dan 35%) komt omdat de gemeente en de Utrechtse politiek niet het belang van de volkshuisvesting vooropstelt, maar het belang van onroerend goed bezitters, projectontwikkelaars, woningcorporaties en de gemeente zelf die enorm aan de woningnood verdienen (de huur- en koopprijzen schieten omhoog)

4. Het argument dat Utrecht 60.000 woningen moet bijbouwen vanwege de groeiende woningbehoefte is een leugen. De zogenaamde woningbehoefte in 2040 wordt door de gemeente afgeleid uit het totaal van alle zachte en harde bouwplannen en het aantal inwoners dat erbij komt als die plannen worden gerealiseerd. De inwoners die erbij komen zijn rijke mensen uit alle windstreken die de dure woningen kunnen betalen. Met de eigen behoefte van de kinderen van Utrechters die nu in Utrecht wonen heeft dat niets te maken, als die niet vermogend zijn komen ze op een eindeloze wachtlijst.

5. Om kort te gaan, de UBS vindt het schandelijk dat ook partijen die zichzelf als links en progressief aanprijzen het belang van het behoud van bomen, het behoud en uitbreiding van de groenstructuur én het belang van het milieu- en het klimaat volkomen ondergeschikt maken aan het streven van zakkenvullers (waaronder de gemeente die flink aan de grond, de ozb en het verschaffen van bouwvergunningen verdient) om zoveel mogelijk aan de woningnood te verdienen.

6. Wat de UBS bijzonder stoort is het feit dat de Utrechtse politiek ondertussen de mond vol heeft over het klimaat en beweert vóór 2040  60.000 bomen te willen bij planten. Naar het oordeel van de UBS pure propaganda die bedoeld is om de burger zand in de ogen te strooien, namelijk door te verhullen dat de gemeente voornamelijk bezig is met het kappen van bomen en helemaal niets doet om die extra 60.000 bomen te planten. Er blijkt ook helemaal geen geld voor uitgetrokken te zijn op de begroting en niemand weer waar de 60.000 bomen moeten komen.

7 Wat de UBS overigens bijzonder stoort is het feit dat er eerst wordt gesloopt en jaren wordt gewerkt aan een nieuw bouwplan, maar dat inspraak en besluitvorming door de gemeenteraad pas aan de orde is als de plannen vast staan en er al private overeenkomsten zijn gesloten. Als raadsleden bereid zijn besluiten te nemen die in feite al door de ambtelijke dienst samen met de project ontwikkelaar genomen zijn, maakt hen dat tot ja-knikkers waar geen respect voor op te brengen valt.

8. Dat het helemaal niet de bedoeling is dat de gemeenteraad de plannen anders vaststelt dan ze door de ambtelijke dienst en de projectontwikkelaar zijn voorgekookt, blijkt uit het feit dat voor het kappen van de 67 bomen die er nu nog staan al op 2 december 2021 een kapvergunning is gegeven. Weliswaar onder de voorwaarde dat het bestemmingsplan zal worden vastgesteld, maar dat de gemeenteraad het plan ánders vaststelt (zodat er minder bomen gekapt hoeven te worden) werd en wordt kennelijk voor onmogelijk gehouden.

9. Dat burgers pas “zienswijzen” in kunnen brengen en de raad mogen informeren als alles al voor 100% vaststaat, laat zien dat democratie in Utrecht een lachertje is. De UBS gaat zeker in beroep tegen het bestemmingsplan, zoals het al in beroep is gegaan tegen de voorbarig verleende kapvergunning.

Op 5 Augustus 2022 besloot de gemeente een bouwvergunning te geven voor drie aaneengeschakelde woningen pal langs de Oosterspoorbaan. Driehoog en met een dove gevel in verband met de geluidsoverlast van het spoor en de sneltram. De drie woningen maken deel uit van een project voor zeven woningen aan het eind van de doodlopende Kovelaarstraat.

Achterkant van de drie aaneengeschakelde woningen op de grens van het park.

Om de woningen te kunnen bouwen, moeten bomen worden gekapt, waaronder de monumentale boom op de hoek van de Oosterspoorbaan en de ingang naar de begraafplaats Kovelswade (nr.49), maar ook de bomen 32, 33 en 48. Zie onderstaande foto, genomen vanaf het Houtensepad.

Bewoners van de Kovelaarstraat en het Oude Houtensepad hebben zich tegen het plan verzet en de Welstandscommissie heeft negatief geadviseerd in verband met de aantasting van de groene zone langs de Oosterspoorbaan, maar het huidige college met GroenLinks als grootste partij heeft ermee ingestemd.

Linkerfoto zoals het nu is, rechter foto met de drie woningen ingetekend.

In het Groenstructuurplan 2007 wordt uitgelegd hoe belangrijk het is groene ele­men­­ten in de stad (genoemd worden o.a. begraafplaatsen en bermen langs het spoor) te ver­bin­den: “doorverbinden van routes heft de barrièrewerking van delen van het stedelijk groen op” en “de bereikbaarheid van het groen buiten Utrecht wordt verbeterd” (p.28). Het met elkaar verbinden van groenelementen en doorverbinden met groene gebieden buiten de stad maakt niet alleen dat vogels en andere dieren makkelijker de weg van buiten naar bin­nen de stad vinden en zich daar nestelen/vestigen, maar ook dat Utrechters het groen wan­delend en op de fiets kunnen beleven langs groene routes die naar groene gebieden bui­ten de stad leiden.[1] In het Meerjaren Groen­program­ma 2016-2019 wordt op p. 12 als één van de uit te voeren projecten genoemd: “Aanleg van een groenrecreatieve route op de voormalige Oos­terspoorbaan, die Minstroom met Lunet­ten ver­bindt”.

De bouw van de drie aaneengeschakelde woningen pal langs het Oosterspoorbaanpark is dus ook in strijd met zowel het Groenstructuurplan 2007 als het Meerjaren Groenprogramma 2016-2019.

Op de kritiek die door omwonenden én door de Welstandscommissie is geuit op deze aantasting van het Oosterspoorbaanpark is het College in het besluit niet ingegaan. Vreemd genoeg was dat voor de rechtbank geen reden het College zijn huiswerk over te laten doen.

De rechtbank had kunnen vragen: waarom is het College niet ingegaan op de kritiek van de bewoners en de Welstands­commissie? Vindt het College het dan geen aantasting van het Oosterspoorbaanpark dat de doorlopende groene wand wordt onderbroken door een blok van drie woningen?

De rechtbank had ook kunnen vragen: als er langs het park woningen mogen komen op dié plaats, mogen die dan ook op andere plaatsen langs het park komen? En als er op meer plaatsen langs het park van die woningen mogen komen, wat blijft er dan van het park over en van de groene route van het voormalige station Maliebaan via de begraafplaats Kovelswade naar Amelisweerd die door de  gemeente is voorzien? Loop en fiets je straks dan langs woningen in plaats van langs tuinen en bomen? Dat heeft de rechtbank niet gevraagd, terwijl die vraag voor de hand ligt. Immers, als je woningen mag bouwen op één plaats langs het park, waarom dan niet ook op andere plaatsen langs het park? Het College heeft ook niet aangegeven waarom hier wél en op andere plaatsen langs het park niet. Gevreesd moet dus worden dat het hier niet bij blijft en dat er van het park weinig over zal blijven.

Kortom: de gemeente legt in 2016 samen met bewoners en voor veel geld een mooi park aan, maar zes jaar later begint de gemeente vergunningen te geven om langs dat park bomen te kappen en wonin­gen te bouwen, waar­door er van het park weinig overblijft.

[1] Raadsbrief 26 juni 2019 over het Meerjaren Groenprogramma 2019-2022, jaarsnede 2019 noemt als ambitie “Stad en land verbinden: verbeteren bereikbaarheid van de groengebieden rond Utrecht door recreatieve en ecologische verbindingen aan te leggen”.

Voor het kappen van een boom met een diameter groter dan 15 cm  heb je in Utrecht een kapvergunning nodig. Wie zo’n boom kap zonder vergunning is in overtreding.

Wat doet de gemeente als blijkt dat er illegaal is gekapt? Als de gemeente daarachter komt? Dan wordt er een plicht opgelegd om op het perceel een boom te herplanten met een stammaat van ca 25-30 cm en dan moet dat binnen 6 maanden gebeuren. Wordt aan de plicht niet tijdig uitvoering gegeven, dan verspeelt men 10.000 euro dwangsom.

Vroeger kon de gemeente ook een boete opleggen, maar dat kan niet meer. Die  bevoegdheid komt alleen het OM toe. De gemeente kan dus ook aangifte doen bij het OM, maar doet dat soms wel en soms niet. En als er aangifte wordt gedaan is het de vraag of het OM, dat het hartstikke druk heeft, daar iets mee doet.

Of het OM een boete oplegt en of die boete voldoende afschrikwekkend is onttrekt zich aan onze waarneming. De UBS heeft daarom besloten om zelf aangifte te gaan doen bij elke illegale kap en zgn. art.12 procedure te beginnen bij het gerechtshof als het OM niet in actie komt.

Nieuwbouw daar wordt aan verdiend. Niet in het minst door de gemeente. Denk aan de grondopbrengst, maar ook aan de leges die voor bouwvergunning moeten worden betaald en de opbrengst van de WOZ. Nieuwbouw is voor de gemeente een  verdienmodel én een groot werkverschaffingsproject voor een heel leger ambtenaren.
Daarom zijn de gemeente en bouwend nederland twee handen op één buik, gezworen kameraden. Projectontwikkelaars kunnen er van op aan dat ambtenaren van de gemeente Utrecht zich het vuur uit de sloffen lopen om nieuwbouwprojecten te voorzien van een zgn “ruimtelijke onderbouwing” en Juridische Zaken die projecten verdedigt bij de bestuursrechter als burgers bezwaar maken.

In zgn. intentieovereenkomsten verplicht de gemeente zich van te voren (als nog helemaal niet bekend is hoe die projecten er uit zien) te zorgen dat de benodigde vergunningen er komen. Hoe dat valt te rijmen met een onpartijdige overheid valt niet uit te leggen, maar daar maakt de gemeente Utrecht zich ook niet druk om.

Dat er bomen plaats moeten maken voor al die nieuwbouw wordt door de gemeente als vanzelfsprekend beschouwd. Het college of de gemeenteraad zal nooit besluiten: “dit gaat te ver, dat kost teveel bomen“, ook niet als het om gezonde en zelfs monumentale bomen gaat. Wel als het op de A27 gaat, maar dat is een project van het rijk. Maar niet als het de gemeente zelf is die bomen ondergeschikt maakt. Zie het belachelijke project om een flat toe te staan op het Rachmaninoffplantsoen en de kap van 67 bomen tussen de Einsteindreef en de Ivoordreef. Zie ook het belachelijke project om een gezonde boom ouder dan 80 jaar te kappen ten behoeve van de bouw drie aaneengesloten woningen pal langs het net aangelegde park langs de Oosterspoorbaan binnen de lawaaizone van de sneltram en het spoor (ondanks negatief advies van de commissie welstand!).

Alles moeten wijken voor de geldzucht van projectontwikkelaars en van de gemeente zelf, ook monumentale bomen. Want bomen kosten de gemeente alleen maar geld en nemen bovendien de plaats in van nieuwbouw waaraan flink verdiend kan worden.

Om deze winstgevende roofbouw goed te praten beweert de gemeente zich voor te nemen om 60.000 nieuwe bomen te planten, maar (a) daar wordt het geld niet voor uitgetrokken en (b) wordt niet eens onderzocht waar al die 60.000 bomen dan moeten staan. Dat voornemen is dus een ordinaire leugen.

Een ander argument om nieuwbouw in elke situatie te laten prevaleren boven het belang van het behoud van bomen is dat uit onderzoek zou zijn gebleken dat er een enorme woningbehoefte bestaat. Ook dat argument is niet oprecht.

In de eerste plaats heeft de gemeente in de afgelopen tientallen jaren massaal betaalbare (sociale) huurwoningen gesloopt en doet de gemeente dat nog steeds. Woningnood wordt dus gecreëerd om een argument te hebben voor meer en meer nieuwbouw.

In de tweede plaats vindt al die nieuwbouw helemaal niet plaats ten behoeve van woningzoekenden die al 10 jaar op de lijst staan van woningzoekenden, maar ten behoeve van iedereen die genoeg geld heeft om torenhoge huren en koopprijzen te betalen. Ook al zijn dat kopers en huurders uit alle delen van Nederland en Europa, die helemaal niet in Utrecht hoeven te wonen. In Den Haag,  Amsterdam of Rotterdam werken bijvoorbeeld of gewoon graag een tweede of derde huis willen, een pied a terre in een leuke stad.

Hoe komt Utrecht er dan bij dat er zo’n enorme woningbehoefte is in het jaar 2040? Dat is heel eenvoudig. Voor de berekening van die woningbehoefte wordt eerst een inventaris gemaakt van al harde en zachte bouwplannen tot 2040. Vervolgens wordt berekend hoeveel
extra bewoners dat oplevert en dat is de zogenaamde “berekende woningbehoefte”!

Voor alle duidelijkheid: die “berekende woningbehoefte” heeft dus niets te maken met de behoefte van woningzoekers die in Utrecht geboren en opgegroeid zijn of daar werken. Zo stelt de gemeente dat voor, maar dat is dus ook weer een leugen. Woningzoekers die in Utrecht geboren en opgegroeid zijn moeten gewoon oprotten als ze de huren en koopprijzen niet kunnen betalen van de nieuwbouw. Dat is het beleid van de gemeente. Al jaren.

Kortom: zeg maar dag tegen de bomen, bloemen en dieren en tegen het klimaat, want verdienen aan de nieuwbouw en verdienen aan de woningnood staat in Utrecht al jaren voorop. Ook bij GroenLinks en de PvdA die in de gemeenteraad braaf achter hun wethouder gaan staan die op zijn beurt braaf achter de heren projectontwikkelaars en hun ambtelijke vrienden staat.