17 Februari 2022 nam het college het besluit om in de Kanaalstraat 37 bomen te kappen en 16 bomen te verplanten. Dar zou moeten  gebeuren in het kader van de herinrichting van de Kanaalstraat, de aanpak van de riolering en de herprofilering van de straat. Uit een onderzoek uit 2013 uitgevoerd bij 24 bomen zou zijn gebleken dat de bomen grotendeels instabiel waren.

Het besluit vermeldt niet de werkelijke redenen voor het kappen van de bomen. Dat van die instabiliteit is onzin, want met de kroon van de bomen een beetje te snoeien is dat probleem opgelost. Zo blijkt uit de Boom Effect Analyse die bij de aanvraag op 24 oktober 21 werd gepubliceerd.

Waarom dan toch kappen? De werkelijke reden is dat de gemeente niet houdt van grote volwassen bomen en ze het liefst allemaal eens in de 20 jaar vervangt door jonge sprietjes. Dat is ook waarom de gemiddelde leeftijd van de bomen in Utrecht voortdurend afneemt.

Dat is natuurlijk niet de reden die in de Boom Effect Analyse wordt genoemd. Daar staat dat het oude riool moet worden verwijderd dat onder die bomen doorloopt. Het nieuwe riool komt midden in de rijweg te liggen.

Waarom is het voor de verwijdering van de oude riool nodig om al die 53 bomen te verwijderen? Voor het verwijderen van de bomen tussen die bomen is dat sowieso niet nodig en restjes riool onder die bomen kan je gewoon laten zitten.

Kortom, een gezocht argument om die prachtige bomen die de Kanaalstraat van veel schaduw te voorzien allemaal te verwijderen en te vervangen door kleine sprietjes.

Groen Links zit sinds 2006 vrijwel onafgebroken in het college Utrecht. In de vorige collegeperiode was GroenLinks met 12 zetels de grootste partij.  Ook na de raadsverkiezingen 2022 werd GroenLinks weer de grootste partij. Je zou zeggen dat GroenLinks daarmee een grote verantwoordelijkheid draagt voor zowel het gevoerde als het te voeren beleid. In het huidige college behoren zowel “groen” als “energie en klimaat” tot de portefeuilles van Groen Links wethouders, respectievelijk Voortman en Van Hooijdonk.

Volgens de raadsbrief 8 maart 2022 “Strategie voor groen” is het plan om het aantal bomen in Utrecht aanzienlijk uit te breiden, namelijk met 60.000 bomen. Die zouden er bij moeten komen voor 2040. Om dat financieel mogelijk te maken zou een jaarlijks budget nodig zijn van 80 miljoen. Het huidige budget is 3,2 miljoen.

Die aanzienlijke uitbreiding van het aantal bomen is nodig én om een “gezonde balans” te bereiken tussen enerzijds de geplande verdichting (60.000 woningen erbij) en anderzijds het groen én in verband met de strijd tegen klimaatopwarming en hittestress.

In een eerdere column (29 juni 2022) meldden we al dat het college geen idee heeft waar al die 60.000 bomen geplant moeten worden, dat daar ook helemaal geen concrete plannen voor bestaan.

Uit de inmiddels aan de raad aangeboden programmabegroting 2023 (p.96) blijkt dat er voor “extra groen” voor het jaar 2023  een bedrag van 8,174 miljoen is uitgetrokken en voor 2024 een bedrag van 7,455 miljoen. Dat wil zeggen een/tiende van de 80 miljoen waarvan sprake was in “Strategie voor groen”.

Kortom: die 60.000 bomen erbij kunnen wel vergeten. Dat blijkt, zoals we ook eerder vaststelde, een leugen. Wat bomen betreft doet dit college, waarin GroenLinks de eerste verantwoordelijke is voor groen en klimaat, ook de komende jaren niets tegen opwarming en hittestress.

Integendeel, het kappen van bomen gaat onverdroten door, bij honderden tegelijk. Om plaats te maken voor gymnastiekzalen, hockeybal velden en nieuwe onbetaalbare woningen.

Wie denkt dat je met GroenLinks een ander groenbeleid bereikt dan met bijvoorbeeld D66 of de VVD heeft het gruwelijk mis. Het maakt niets uit.

Naar aanleiding van onderstaand woo-verzoek van de Utrechtse Bomenstichting berichtte het college op 16 juni j.l. dat er géén documenten zijn waaruit blijkt waar nog bomen in de stad geplant kunnen worden, laat staan de 60.000 bomen die genoemd worden in de raadsbrief van 8 maart 2022 (Strategie voor groen).

Berekend was ter gelegenheid van de RSU 2040 per buurt hoeveel bomen er bij zouden moeten komen om te voldoen aan de Visie Klimaatadaptatie, maar waar die bomen moeten komen en of daar wel plaats voor is (gegeven alle kabels en leidingen, parkeerplaatsen, verharding voor stoep en rijweg en voor bouwlocaties) is en wordt niet onderzocht.

Kortom: er worden wél plannen gemaakt voor hoogbouw, verdichting en verstening, maar er worden géén plannen gemaakt minstens om de stad groen te houden (een “gezonde” balans tussen verdichten en vergroenen). En geen sprake van “versnellen”. De zgn ambitie om 60.000 bomen bij te planten voor 2040 is kennelijk niet meer dan misleidende propaganda om ons akkoord te laten gaan met een ongekende verdichtings/versteningsoperatie, met het kappen van bomen en vooral veel hittestress.

Aan het college,

Volgens uw brief aan de gemeenteraad van 8 maart 2022 (Onderwerp: Strategie voor groen) moeten er per saldo 60.000 bomen bijkomen om te voldoen aan de “gezonde” balans tussen verdichten en vergroenen in 2040. Om dat doel te bereiken is volgens uw brief een “trendbreuk” nodig. Het aantal bomen is in de periode 2015-2019  immers niet toegenomen (zie Evaluatie bomenbeleid 2016-2020) , terwijl het aantal woningen en inwoners wél is toegenomen en de aanwas van het aantal bomen was tot 2015 maar heel gering.

In uw raadsbrief “Strategie voor groen” wordt als belangrijkste voorwaarde voor het “versnellen” (p.5) genoemd het feit dat het huidige budget (3,2 miljoen per jaar) ontoereikend is. Dat zou volgens uw raadsbrief 80 miljoen per jaar moeten zijn.

De Utrechtse Bomenstichting heeft echter de sterke indruk dat de gemeente helemaal niet weet waar die 60.000 bomen (plus de bomen die in de plaats moeten komen van te kappen bomen) moeten komen, althans dat daar geen concrete plannen voor bestaan, laat staan goedgekeurde plannen.

Bij de behandeling van het bezwaar tegen de kapvergunning Oudenoord 528 (besluit met kenmerk 8887660) voerde de vertegenwoordiger van de afdeling Vergunningen aan dat een “plaats elders in Utrecht is niet makkelijk te vinden. Het is al moeilijk om alle bomen op de herplantlijst te plaatsen” en “Voor de herplanting van 1 boom binnen de bebouwde kom een langdurig onderzoek instellen naar mogelijke locatie in de gemeente is te tijdrovend en kostbaar”. Redenen om in dit geval dan maar akkoord te gaan met het planten van klimop langs de tuinmuur i.p.v. herplant van een boom buiten de tuin van aanvrager (waartoe de aanvrager zich bereid had verklaard de kosten te dragen).

Het voorbeeld van de kapvergunning Oudenoord 528 doet vrezen dat de gemeente, ondanks de ambitie 60.000 te gaan planten tot 2040, in het geheel niet beschikt over een overzicht (kaart) van op hun geschiktheid beoordeelde locaties voor het planten van bomen en dat dát (en niet het te geringe budget) de reden is waarom de “trendbreuk” een loos voornemen (alleen voor de bühne) zal blijken te zijn om bezwaren tegen verdichting (RSU 2040) weg te nemen.

Om na te gaan hoe reëel de vrees van de Utrechtse Bomenstichting is, verzoek ik u om inzage in een bij de gemeente bestaande overzicht van alle op hun geschiktheid voor het planten en herplanten beoordeelde locaties in de bebouwde kom, inclusief documenten waaruit blijkt dat die locaties op hun geschiktheid zijn beoordeeld.

Namens de UBS

Op 22 maart 2022 werd “van rechtswege” een kapvergunning verleend voor het kappen van een boom in een voortuin. Van “rechtswege” betekent dat de gemeente de aanvraag voor de kapvergunning had laten sloffen. De aanvraag die 27-12-2001 was ingediend, had binnen 8 weken behandeld moeten worden: dus uiterlijk 21 februari. Tenzij vóór die datum een bericht van verdaging was gestuurd voor nog eens 8 weken. Dat had de gemeente ook al verzuimd te doen.

De kapvergunning werd op 25 maart2022 bekendgemaakt op de site “officiële bekendmakingen”, met vermelding van de reden van de kap: allergie. De Utrechtse Bomenstichting, die alle bekend gemaakte kapvergunning nauwkeurig volgt, sloeg alarm en liet bezwaar maken. Op 21 juni 2022 besloot Juridische Zaken het bezwaarschrift gegrond te verklaren en de kapvergunning te herroepen: de boom mocht bij nader inzien niet gekapt worden. Normaliter krijgt de Bomenstichting als een bezwaar gegrond wordt verklaard, een vergoeding voor rechtskundige bijstand. Dit keer niet, want de ten onrechte verleende vergunning kwam volgens Juridische Zaken niet “wegens een aan de gemeente te wijten onrechtmatigheid“.

Een curieuze besluit. Immers, de gemeente had de aanvraag laten sloffen zodat die “van rechtswege” moest worden verleend. Niemand anders had de aanvraag laten sloffen. De gemeente had dus ook verzuimd na te gaan of de aanvraag volledig was. Dat was bepaald niet het geval. Uit de aanvraag bleek dat het om een huurwoning ging. Gevraagd had dus moeten worden of de verhuurder wel akkoord was. De aanvrager had als reden opgegeven de allergie van een van de gezinsleden, maar er zat geen medische verklaring bij. Bij de aanvraag zat ook geen omschrijving van de boom (soort, maten, leeftijd) en evenmin een voorstel voor herplant.

Kortom, alles wat de gemeente had kunnen nalaten of verkeerd had kunnen doen, heeft de gemeente nagelaten of fout gedaan. Volgens de gemeente had men de aanvrager wel om aanvullende informatie gevraagd, maar dat werd naderhand door de aanvrager ontkend. Normaliter krijgt een aanvrager, als hij niet reageert op een verzoek om aanvullende informatie, bericht dat de aanvraag verder buiten behandeling wordt gelaten. Maar dat heeft de gemeente ook al nagelaten.

De gemeente stelt zich in het besluit zelfs op het standpunt dat zij niet hoeft na te gaan of de aanvrager wel gerechtigd is de aanvraag te doen (of hij eigenaar is of niet, of hij wel of niet toestemming heeft van de eigenaar). Er worden vaak aanvragen gedaan om bomen te mogen kappen, met name door de gemeente zelf. Als die aanvragen op dezelfde knullige manier worden behandeld en de gemeente ook nog eens vindt dat er niets op die behandeling aan te merken is, dan is dat misschien de reden dat Utrecht er niet bepaald groener op wordt en kunnen we die 60.000 extra bomen in 2040 wel vergeten.

De vraag is dus hoe Juridische Zaken erbij komt dat er geen sprake is van aan de gemeente te wijten onrechtmatigheid. Dat de bezwaarprocedure door de gemeente wordt gebruikt om het eigen straatje schoon te vegen, daar waren we al aan gewend, maar zo bar hebben we het nog niet meegemaakt.

Bij besluit van 2 december 2021 werd een kapvergunning verleend voor 67 bomen en het verplanten van 3 bomen ten behoeve van fase 2 op het adres Ivoordreef. Dat zijn dus bomen die tussen de flat aan de Ivoordreef (die gesloopt wordt) en de Einsteindreef staan en deel uitmaken van een stedelijke groenstructuur van Utrecht.

Er werd in de vergunning wel gezegd dat er pas gekapt mocht worden als het nieuwe bestemmingsplan is vastgesteld. Maar dat plan moet nog in procedure worden gebracht. Tegen die tijd is het mogelijk daar beroep tegen in te stellen. Zie hieronder de oude (links) en de nieuwe situatie (rechts).

Zoals bij vergelijking opvalt blijft er van de groenstructuur langs de Einsteindreef niet veel meer over. Hoe dat past in een beleid dat beoogt tot 2040 per saldo 60.000 bomen in de bebouwde kom bij te planten is onduidelijk, maar daar gaat het nu even niet over.

Wat zo ongelooflijk is, is dat er alvast een kapvergunning wordt verleend om de bomen langs de Einsteindreef weg te halen, terwijl het bestemmingsplan én de bouwvergunning voor die nieuwe situatie nog in procedure moet worden gebracht.

Een duidelijk signaal aan de bevolking dat het geen enkele zin heeft om in te spreken, bezwaar te maken of beroep in te stellen. Hoe het gaat worden staat immers voor het college al vast. Anders zouden ze die kapvergunning op 2 december 2021 niet alvast verleend hebben.

De Utrechtse Bomenstichting gaat in elk geval beroep en hoger beroep instellen en laat zich niet buitenspel zetten door deze wel zeer bijzondere autoritaire besluitvorming.

Van de ‘vergroening’ van Utrecht kwam ook de afgelopen collegeperiode weinig terecht. Dat blijkt o.a. uit de hieronder weergegeven grafiek in de Evaluatie bomenbeleid 2016-2020. Volgens die grafiek was er geen toename van het aantal bomen en bleef die dus achter bij de toename van het aantal inwoners. Utrecht is een snel groeiende stad, maar het aantal bomen is sinds 2015 gelijk gebleven.

Het aantal bomen waarvoor een kapvergunning werd gegeven was in 2015 3103, in 2016 3169, in 2017 2002, in 2018 1773 en in 2019 1489. Dat het aantal bomen sinds 2015 gelijk is gebleven, daar moet, gelet op het aantal verleende kapvergunningen, ernstig aan getwijfeld worden. Utrecht heeft geen voor het publiek toegankelijke en verifieerbare database van het aantal bomen. De aantallen kapvergunningen worden sinds 2013 door de Utrechtse Bomenstichting bijgehouden.

Bij het door de gemeente gestelde gelijk blijven van het aantal bomen sinds 2015 moet overigens bedacht worden dat de gemiddelde leeftijd van bomen in Utrecht, anders dan de gemeente meent te weten, steeds lager wordt. Dat ligt voor de hand, want bomen die gekapt worden zijn vaak 20 jaar of ouder en als ze vervangen worden, worden ze als regel vervangen door jonge bomen die er op zijn minst 20 jaar over doen om net zo groot te worden als de bomen waarvoor zij in de plaats komen. Het gelijk blijven van het aantal bomen, ondanks dat er jaarlijks meer dan duizend bomen gekapt worden, kan alleen betekenen dat de gemiddelde leeftijd daalt. En dat betekent: minder groen, min­der schaduw en minder opname van CO2. Kortom: het gaat dus niet goed met het groen in Utrecht.

Strategie voor de toekomst
Op 8 maart 2022 stuurde het college een brief naar de gemeenteraad met als onderwerp Strategie voor groen. In die brief doet het college het voorkomen dat de gemeente ook nu al vergroent. Dat is dus niet waar. Immers het aantal bomen neemt ook volgens de gemeente niet toe en de gemiddelde leeftijd van de bomen neemt af.

Groot is dus het verschil tussen wat er tot nu toe terecht komt van de vergroening (namelijk weinig) en wat het college stelt na te streven volgens de Strategie voor groen: een toename met maar liefst 60.000 bomen (het huidige aantal zou 160.000 zijn). Uitgaande van een bevolkingstoename met 100.000 inwoners zou, om de beschikbare hoeveelheid groen per huishouden op het huidige niveau te houden, er 440 hectare groen in de stad bij moeten komen en 250 hectare groen buiten te stad. Aldus de collegebrief over de Strategie voor groen, waaraan onderstaande grafiek is ontleend.

   taakstelling vlgns collegebrief Strategie voor groen d.d. 8 maart  2022

Wie de twee grafieken vergelijkt moet vaststellen dat de vergroeningsvoornemens van het college voor de jaren 2022- 2040 wel erg abstract en optimistisch zijn. Immers, waarom zou het vanaf 2022 wél lukken om vooruitgang te boeken (en nog wel een heel spectaculaire vooruitgang), terwijl er in de periode 2015-2019 volgens de gemeente slechts sprake was (ondanks toename bevolking!) van stilstand?

Volgens de collegebrief levert het huidige budget van 3,2 miljoen per jaar slechts een klein aandeel in de bekostiging van de totale opgave. Daarvoor zou 80 miljoen nodig zijn per jaar tot 2040. De vraag is of het met die 80 miljoen per jaar wél gaat lukken en of vergroening alleen een financiële kwestie is. De brief van het college gaat niet concreet op die vraag in. We moeten het doen met een abstracte verhandeling over verbeteren van de werkmethodiek, onderzoek naar haalbaarheid, het op een rij zetten van ontbrekend juridisch instrumentarium en het in gang zetten van integrale afwegingen in het Meerjaren­perspectief Ruimte.

Wat het werkelijke probleem is, daar gaat het college niet op in. Dat probleem is dat de gemeente er voor gekozen heeft de stad aanzienlijk te verdichten (40.000 woningen erbij, inclusief alle kabels en leidingen, verharding en parkeerplaatsen) en dat het gevolg van die keuze is dat ruimte voor bomen en groen alleen maar kleiner wordt. Dat probleem los je niet op door 80 miljoen per jaar uit te geven om 60.000 bomen aan te planten en 440 hectare groen aan te leggen, want onduidelijk is waar al die bomen en al die groene hectares moeten komen.

Hoe concreet het probleem is blijkt uit de praktijk van de herplantplicht. Hoewel het de bedoeling van de herplantplicht is dat het aantal bomen minimaal op hetzelfde peil blijft (Zie toelichting APV) gaat de gemeente er regelmatig mee akkoord dat de te kappen boom slechts gecompenseerd wordt met wat klimop of wat struiken. Of gecompenseerd wordt met wat leiboompjes die al een paar jaar eerder waren geplant en dus helemaal geen compensatie zijn. En als je daar tegen aanvoert dat de APV toch ook voorziet in de mogelijkheid tot herplant elders in de gemeente, dan is het antwoord: maar wij weten niet zo gauw waar en “langdurig onderzoek instellen naar mogelijke locatie in de gemeente is te tijdrovend en kostbaar”.

In de Evaluatie herplantplicht d.d. 19-5-2020 wordt als knelpunt 6 genoemd dat er geen overzicht is van locaties waar herplant kan plaatsvinden. De vraag is dus: hoe serieus moet het voornemen genomen worden om binnen nu en 2040  60.000 bomen (3333 per jaar!) te planten als er niet eens een overzicht is van locaties waar te herplanten bomen kunnen staan?

“De hele stad wordt groener en gezonder en er zijn en blijven rustige plekken in de stad” De stad groeit naar 400.000 inwoners in 2027 en mogelijk tot 450.000 inwoners in 2040. Daar zijn niet alleen meer woningen voor nodig, maar ook meer groen. “De stad van de toekomst is een gezonde stad en een gezonde stad is een groene stad. In het groen kunnen we spelen en liggen, groen zorgt ervoor dat onze stad koel blijft en regenwater beter kan opnemen. In deze visie is opgenomen dat er veel meer groen komt in de stad, ook in bestaande wijken. Dat groen begint als je de voordeur uitloopt en loopt via heggen, plantsoenen en parken naar de prachtige landschappen aan de rand van de stad: 200 hectare in de honderden straten in de bestaande stad, 250 hectare in onder andere parken en 250 hectare aan landschap aan de rand van de stad”, aldus de vrome praatjes van de gemeente  als het gaat over de Ruimtelijke Strategie Utrecht 2040.

Vrome door reclamejongens- en meisjes verzonnen praatjes die haaks staan op de praktijk van het beleid van de gemeente. De praktijk is dat het groen in de stad bezig is in snel tempo te verdwijnen en dat er van voornemens om de stad groener te maken niets terecht komt. Allemaal leugens om meer aan de grond te kunnen verdienen, want bouwgrond brengt meer op dan grond voor groen. Wat er nog aan groen is wordt domweg te gelde gemaakt door de grond duur te verkopen als bouwgrond.

De gemeente roept dat er meer grote bomen moeten komen om de stad klimaatbestendig te maken, de praktijk is dat grote bomen worden vervangen door sprietjes en struiken omdat grote bomen in de weg staan aan nieuwbouw, verkeersreconstructies, leiding en kabels en het onderhoud zo duur is. De herplantplicht die bedoeld is om het aantal bomen minimaal gelijk te houden wordt door de gemeente ontdoken door struiken en klimop als compensatie te accepteren en zelfs struiken die er al jaren staan te accepteren als herplant voor nog te kappen bomen. Zie de kapvergunning voor de boom bij de Heerensociëteit.

Wat de gemeente bedoelt met meer groen wordt pijnlijk duidelijk bij de plannen voor een 70 meter hoge flat op het Rachmaninoffplantsoen tussen twee andere hoge flats. Daar worden een aanzienlijk aantal bomen aan opgeofferd en het gaat ten koste van wat er van het Hommelbos over is. Oplos­sing van de gemeente: een openbaar park bovenop de 70 meter hoge flat bij wijze van compensatie! Een “park” dus van 24 bij 24 meter, want dat is beoogde footprint van de flat. Nog een meevaller dat de gemeente niet voorstelt het park ondergronds aan te leggen, onder de parkeergarage wel te verstaan.

In het kader van de herinrichting Amsterdamsestraatweg (waar het autoverkeer gewoon 50 km mag blijven rijden omdat het er zoveel zijn) wil de gemeente ook al meer groen op straat. Om te beginnen om alle bomen (103 bomen) tot de Marnixlaan te kappen. Logisch want die beginnen al wat groter te worden en als ze een dwarsdoorsnede van 15 cm hebben heb je daar een kapvergunning voor nodig. Om dat te voorkomen worden ze dus weggehaald als ze bijna 15 cm zijn. Om vervangen te worden door sprietjes die dan over 10 jaar weer tijdig weggehaald worden.

En dan de klucht over Roost op het Paardenveld. Eerst beweren dat de vergunning maar tijdelijk is en dat er toch geen bomen voor hoefden te worden gekapt en als dan de 5 jaar voorbij zijn werpt D66 zich op om Roost toch nog een tijdje te laten blijven. De waarheid is dat de gemeente het zogeheten “Park Paardenveld” vol  wil bouwen. Al weer, omdat bouwgrond meer opbrengt dan groen. Maar zolang daar geen concrete plannen voor zijn mag het groen blijven, maar dan wel met die tijdelijke houten kroeg erop.  Alsof het niet erg genoeg is dat het Smakkelaarsveld naar de filistijnen is en het Daalsepark er ook al aan moet geloven.

“Tijdens de training leert u alles over schoner en zuiniger stoken en hoe u uw kachel of open haard brandveilig gebruikt. Het wordt een avond met verrassende en praktische tips, ook voor ervaren stokers.” De avond wordt georganiseerd in samenwerking met de Nederlandse Haarden- en Kachelbranche. Aldus de oproep van D66 wethouder Eerenberg van milieu.

Het stoken van hout is om meerdere redenen verwerpelijk. Niet alleen draagt het belangrijk bij aan de uitstoot van fijnstof (om fijnstof in de lucht te verminderen is de milieuzone ingevoerd) en allerlei kankerverwekkende stoffen, het zorgt ook voor de uitstoot van veel CO2 (klimaatopwarming).

De gemeente Utrecht heeft de klimaatnoodtoestand uitgeroepen. Daarbij past niet dat je trainingen organiseert voor houtstoken. En al helemaal niet in samenwerking met de Nederlandse Haarden- en Kachelbranche. Het stoken van hout moet domweg verboden worden.

Dat hout per saldo minder CO2 uitstoot dan gas is grote onzin, het stoot bij verbranding juist veel meer uit. Tegen dat argument pleegt te worden in gebracht dat de groei van nieuwe bomen toch ook CO2 uit de lucht opneemt. Dat is een tegenargument tegen beter weten in.

Een kind kan namelijk bedenken dat het hout van een boom heel snel is opgebrand, maar een nieuwe boom vele jaren nodig heeft om net zo groot te worden als de boom die voor brandhout is gekapt. Dat betekent dus er per saldo veel meer CO2 wordt uitgestoten dan er door vervangende nieuwe bomen uit de lucht wordt opgenomen.

Overigens, door de gestegen gasprijzen en doordat de overheid meent dat wij van het gas af moeten, is de vraag naar brandhout enorm toegenomen. Dat wordt dus ingevoerd uit de VS, Canada en Baltische staten ten koste van oerbossen (en door heel veel gasolie te gebruiken in verband met transport per schip).

De toegenomen vraag naar brandhout heeft ook tot gevolg dat onze eigen bossen er aan gaan, onder andere door er productiebossen van te maken.

Wat bezielt het college van D66, GroenLinks en CU om mee te werken aan houtstooktrainingen samen met de houtstookbranche? Je gaat haast denken dat er nogal wat houtkachels staan bij de achterban van de coalitiepartijen.

Amsterdamsestraatweg wordt door herinrichting (8 miljoen) niet verkeersveiliger. Bomen worden voor niets gekapt.

“De voorgestelde maatregelen leiden op de Amsterdamsestraatweg tot een daling van ongeveer 11.000 auto’s per dag naar 9.000. Zonder ingrijpende maatregelen is het niet aannemelijk dat de intensiteit op deze weg de komende jaren structureel zal dalen. De Amsterdamsestraatweg zal daarom ongeveer 9000 auto’s per dag blijven verwerken. Dat betekent dat een 30 km/uur inrichting met menging van verkeer (en inrichting als fietsstraat) geen optie is. Hierdoor is het niet mogelijk gebleken om wezenlijk meer ruimte voor fietsers en voetgangers te creëren en om daarmee het verkeersveiligheidsvraagstuk op te lossen”.

Aldus de gemeente zelf in Raadsbrief-Resultaat-vervolgonderzoeken-verkeersstudie (29 mei 2020), waarnaar verwezen wordt in het IPvEF Herinrichting Amsterdamsestraatweg (p.4) waarover de raad een besluit moet nemen. Met andere woorden, de gemeente gelooft zelf niet dat de herinrichting (8 miljoen) betekent dat de Amsterdamsestraatweg niet langer de gevaarlijkste straat blijft van Utrecht. En terecht, want wie het document goed leest zal tot de conclusie komen dat er vrijwel geen verschil is tussen het oude en nieuwe straatprofiel, dat de herinrichting neerkomt op een wat andere stoffering en dat de nieuwe situatie mogelijk zelfs nog meer onveiligheid tot gevolg heeft. Een heel ander verhaal dus dan wat de gemeentelijke voorlichters de wereld in hebben geholpen (en wat kritiekloos door de meeste media is gekopieerd)

Het plan om alle bomen te kappen is overigens absurd, want de nieuwe bomen (boompjes) krijgen niet meer ruimte en zullen het dus niet beter doen dan de bestaande bomen. Bestaande bomen gewoon laten staan en meer lucht en voedingsstoffen geven.

Interessante uitspraak Raad van State d.d. 13 augustus 2021

In 2006 nam de gemeenteraad de motie Kappen met kappen III aan. De motie hield in dat een kapvergunning die verleend wordt om een project te realiseren (wegen, woningbouw) pas mag worden gebruikt als voor dat project alle benodigde vergunning bruikbaar zijn geworden.

‘Bruikbaar’ houdt in dat daar geen beroep meer tegen mogelijk is. De motie werd aangenomen nadat de rechtbank in Utrecht besloot dat de gemeente geen 192 bomen alvast mocht kappen vooruitlopend op de vergunning voor de aanleg van de fly-over 24 Oktoberplein.

De motie en de uitspraak hadden als reden dat degene die een vergunning heeft gekregen om te kappen ihkv een project er geen belang bij heeft de bomen alvast te kappen zolang niet vaststaat dat het project mag worden uitgevoerd. Het ontbreken dus van een belang.

In de APV staat dat het belang om te kappen moet worden afgewogen tegen het belang van het behoud van de bomen. Zolang er geen belang is om te kappen mogen bomen dus blijven staan. Ook als het niet zulke bijzonder waardevolle bomen zijn.

Op 1 september 2020 werd aan Altro een kapvergunning verleend voor het kappen van 5 bomen op een braakliggend terrein op de Kovelaarstraat. Altro wil daar 7 woningen bouwen. Toen de kapvergunning werd verleend was er nog niet eens een ontwerpbesluit om die woningen te bouwen.

Inmiddels (maart 2021) is er wel een ontwerpbesluit voor die woningen, maar het besluit is er nog niet. Daar zal bezwaar en beroep tegen worden ingesteld. Voorlopig heeft Altro er dus geen belang bij die bomen alvast te kappen.

De gemeente dacht daar anders over. Volgens het besluit op het bezwaar tegen de kap van die bomen zou het indienen van een aanvraag om woningen te bouwen al genoeg reden zijn om een kapvergunning te verlenen en te gebruiken. Dat is dus in strijd met de motie Kappen en kappen III.

Bij de rechtbank voerde de gemeente met succes aan dat de motie Kappen met kappen III maar een motie was van de gemeenteraad, waar het college niet aan zou zijn gebonden.

In de recente uitspraak d.d. 13 augustus 2021 oordeelde de Raad van State echter dat Altro er geen belang bij heeft die 5 bomen alvast te kappen, ook niet als dat nodig zou zijn om de grond te saneren en geschikt te maken voor de (nog niet vastgestelde) woningbouw.

Mooie uitspraak, daar kunnen we ons dus voortaan op beroepen.
https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/@126486/202104112-2-r4/